Akt darowizny to nic innego jak przekazanie jakiejś osobie składników swojego majątku bez gratyfikacji finansowej. Tak więc choć taka forma transferu środków pieniężnych lub aktywów jest tak różna od sprzedaży, jak tylko może być, to jednak nie znaczy to, że jest ona całkowicie pozbawiona formalności.
Wprost przeciwnie, aktowi darowizny musi towarzyszyć sporządzenie odpowiedniej umowy, która będzie poświadczeniem tego, iż dane środki pieniężne lub aktywa zostają przekazane innej osobie za darmo. W innym wypadku osoba, która dokonałaby darowizny, mogłaby potem domagać się gratyfikacji, gdyby tylko uznała, że jej pierwsza decyzja nie była dobrze przemyślana i wymaga korekty.
Akt darowizny – z notariuszem czy bez?
Umowa darowizny, tak jak i wiele innych umów, ma charakter cywilny. Zasady jej sporządzania są określone przez odpowiednie przepisy, które mieszczą się w Kodeksie cywilnym. Jednym z podstawowych wymogów co do umowy darowizny jest to, by została ona sporządzona w formie aktu notarialnego. Do przekazania środków pieniężnych lub aktywów nie wystarczy więc osoba, która dotychczas była ich właścicielem, i osoba, która dopiero ma się stać ich posiadaczem. Potrzebny jest jeszcze notariusz, który poświadczy legalność umowy i nada jej obowiązywaniu ważność.
Nie wszystkie akty darowizny wymagają jednak obecności i podpisu notariusza. Jest on obowiązkowy zwłaszcza w przypadku tych umów, które dotyczą kwestii związanych z mieszkalnictwem. Chodzi tu między innymi o wieczyste użytkowanie nieruchomości i darowiznę praw spółdzielczych. W innych przypadkach akt notarialny bywa niekonieczny. Wystarczy wtedy zwykła umowa sporządzona między dwiema stronami.
Podczas gdy kształt zwykłej umowy cywilnej nie jest z góry określony, w akcie notarialnym muszą się znaleźć pewne kluczowe informacje. Najistotniejsze z nich dotyczą między innymi okoliczności sporządzania umowy (miejsce, data), relacji między stronami, określenia przedmiotu darowizny oraz adnotacji odnośnie tego, kto pokrył koszty sporządzenia umowy.